تابوت این شهیدان گمنام در داخل خیمه‌ای سفید رنگ قرار داده شده بود که بر فراز این خیمه پرچمی قرمز رنگ با عبارت «یا حسین (ع)» به چشم می‌خورد و انسان را ناخودآگاه به یاد خیمه های حسینی در صحرای کربلا و پرچم قرمز رنگ گنبد و بارگاه سید‌الشهداء در کربلای معلی می‌انداخت.

تشییع این شهیدان گمنام در شب شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) شور و حال دیگری به مراسم داده بود و مردم عزادار و نمازگزار با سینه زنی ، پیکر پاک این دلاور مردان گمنام دفاع مقدس را همراهی می‌کردند.

جمعیت عزادار با اشک‌های جاری در کنار تابوت شهدا حرکت می‌نمودند و هر یک به نحوی با دست، صورت، چفیه، تسبیح و ... خود را متبرک می‌کردند و از شهیدان می‌خواستند تا آن‌ها را شفاعت کنند.

تصویر به‌یاد ماندنی شهید امیر حاج امینی، بی‌سیم‌چی گردان انصار‌الرسول(ص) لشگر 27 محمد رسول‌ا... (ص) در دستان جوانان سیاه پوش خودنمایی می‌کرد که بر روی آن عبارت «آنان که رفتند کاری حسینی کردند، آنان که ماندند باید کاری زینبی کنند وگرنه... یزیدیند» به چشم می‌خورد.

جلوی اتومبیل‌های حامل پیکر پاک شهدا پرچمی از ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران با عبارت «ان جندنا لهم الغالبون» نصب شده و در اطراف آن پارچه‌ای با عبارات «السلام علیک یا اباعبدالله الحسین،‌یا زینب کبری (س)، هیهات منا الذله» و شاخه‌های گل نصب شده بود.

این پنج شهید گمنام که از پنج عملیات مختلف والفجر مقدماتی، کربلای 5، بدر، زبیدات و پنجوین بودند سنین‌شان 19، 20 و 25 سال ثبت شده بود.

مردم عزادار در دسته و گروه‌های مختلف با سردادن شعارهای «ابوالفضل علمدار،‌خامنه‌ای نگهدار»، «حسین حسین شعار ماست شهادت افتخارماست»، «این گل پرپر از کجا آمده،‌از سفر کرب و بلا آمده» و سرودن شعر معروف «کجائید ای شهیدان خدایی، بلاجویان دشت کربلایی» با پنج کبوتر خونین بال گمنام دفاع مقدس وداع کردند.